اثر اشعه گاما بر میزان محتوای فنل، فلاونوئید و خاصیت آنتی اکسیدانتی فلفل قرمز

فلفل گیاهی متعلق به خانواده سولاتاسه است. هدف از انجام این تحقیق بررسی مقایسه ای تأثیر دزهای مختلف اشعه گاما (25، 20، 15، 10 و صفر گری به عنوان شاهد) بر خواص آنتی اکسیدانتی، فنلی و فلاونوئیدی گیاه فلفل قرمز است. عصاره گیری از اندام هوایی تمامی نمونه ها با استفاده از روش ماسراسیون و یا حلال متانول 80% صورت گرفت. مقدار فنل کل توسط شناساگر قولین سیوکالتیو، مقدار فلاونوئید کل از روش کلرید آلومینیوم و برای اندازه گیری فعالیت مهار رادیکال آزاد از رادیکال آزاد DPPH استفاده شد و درصد عصاره خشک تمامی نمونه ها نیز به واریانس (ANOVA) و برای مقایسه اثر عامل ها از آزمون دانکن استفاده شد. آنالیزهای آماری به کمک نرم افزار SPSS16 صورت گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که تیمار دز 25 گری بود. بیشترین مقدار فلاونوئید کل مربوط به عصاره متانولی تیمار دز 10 گری و کمترین آن متعلق به تیمار شاهد بود. بیشترین مقدار خاصیت آنتی اکسیدانت کل نیز مربوط به عصاره متانولی تیمار دز 20 گری و کمترین آن مربوط به تیمار دز 15 گری بود. پیشنهاد می شود که ژن های دخیل در سنتز متابولیت های ثانویه با استفاده از آغازگرهای اختصاصی ونوع مواد فنلی و ترکیبات فلاونوئیدی گیاه بررسی گردد.

Keywords:

فلفل قرمز , آنتی اکسیدانت , فنل , فلاونوئید