ادب پایداری در اشعار میرزاده عشقی
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 831
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ARTHUMAN01_037
تاریخ نمایه سازی: 30 بهمن 1394
Abstract:
ادبیات پایداری در ایران قدمتی دیرینه دارد و شاهنامه فردوسی نمونه ای بی بدیل بر این ادعاست، اما در دوره مشروطه با شاعرانی چون میرزاده عشقی، ملک الشعرای بهار، فرخی یزدی و عارف قزوینی جلوهای خاص پیدا می کند. این پژوهش بر آن است تا با روش تحلیلی – توصیفی به بررسی مفاهیم ادب پایداری در اشعار میرزاده عشقی بپردازد. برآیند پژوهش نشان از آن دارد که دیوان میرزاده عشقی را مضامینی چون : انتقاد از سران مملکت، انتقاد از مردمان غافل، تقدیر از سرانی که به معنای واقعی در خدمت وطن هستند، گله مندی از زندان و زندانی بودنش، تهور و از مرگ نترسیدن، عشق به وطن، پایداری در عقیده، از خون خود گذشتن در راه رسیدن به هدف تشکیل می دهدکه هریک از این موارد در بردارنده مفاهیمی از ادب پایداری در اشعار میرزاده عشقی می باشند.
Keywords:
Authors
طارق سلامات
دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :