فعالیت
آینده نگاری از اوایل دهه 1990 میلادی به سرعت گسترش یافت . پیش از آن و در اوایل دهه 1970 میلادی، ژاپنی ها با استفاده از روش
دلفی ( که توسط متخصصان یک موسسه آمریکایی ابداع شده بود )
پیش بینی هایی در خصوص
علم و تکنولوژی انجام دادند و تاکنون آنرا هر پنج سال یکبار تکرار کرده اند . ابداع روش
دلفی و استفاده ژاپنی ها از این روش، دستاوردهایی بسیار بیشتر از یک پیش ِبینی تکنولوژی 1 ساده بدنبال آورد و باعث پیدایش پارادایمی جدید به نام
آینده نگاری 2 گردید که اکنون در بسیاری از کشورها توجه سیاستگذاران و تصمیم گیران را به خود جلب نموده است . در این مقاله ابتدا راجع به ابداع روش
دلفی و
پیش بینی تکنولوژی بوسیله آن مختصری بحث می گردد . پس از آن به بررسی تجربه کشورهای ژاپن ( بعنوان باسابقه ترین کشوردر زمینه
آینده نگاری ) ، آلمان ( بعنوان کشوری که با استفاده از تجربه ژاپنی ها چندین پروژه
آینده نگاری را در کمتر از یک دهه به انجام رسانید ) ، انگلستان ( بعنوان کشوری که سیستماتیک
ترین رویکرد را به مقوله
آینده نگاری داشته ) و کشورهای آفریقای جنوبی و ترکیه ( بعنوان کشورهایی درحال توسعه که از
آینده نگاری استفاده نموده اند ) پرداخته، مطالبی در این خصوص مطرح می شود . در قسمت نتیجه گیری نیز در قالب ارایه یک جدول به وجود تفاوتهایی چند در انجام
آینده نگاری در این کشورها اشاره شده و مقاله خاتمه می یابد