کنترل ارتعاش دینامیکی سازه های برشی هم جوار توسط برقراری اتصال

امروزه راهکارهای متفاوتی برای بهبود عملکرد سازه ها در برابر ارتعاش های دینامیکی اللخصوص زلزله ارائه شده است. یکی از این راهکارها، کاهش و کنترل تغییرمکان جانبی سازه است. محققین در سال های اخیر، جهت دستیابی به این هدف مکانیزم های متفاوتی را پیشنهاد نموده اند. که از جمله آنها می توان به استفاده از سیستم های کنترل فعال، نیمه فعال، المانهای مستهلک کننده انرژی، ایزولاسیون پی و ... اشاره نمود. در این مقاله ایده ی متصل نمودن ساختمان های مجاور در تراز طبقات، جهت کنترل پاسخ لرزه ای هردو ساختمان تحت اثر بارگذاری زلزله بررسی میگردد. مکانیزم فنر متصل کننده به نحوی است که می تواند باعث کاهش چشمگیری در پاسخ لرزه ای سازه ها گردد. در این تحقیق دو سازه برشی دو طبقه با مشخصات دینامیکی متفاوت که در مجاورت یکدیگر قرار دارند، بطور مجزا تحت اثر شتاب نگاشت هفت زلزله مختلف قرار گرفتند و تحلیل دینامیکی خطی تاریخچه زمانی انجام و حداکثر جابجایی نسبی طبقات سازه ها محاسبه شد. سپس با در نظرگرفتن فنری در تراز بام که سازه ها را به یکدیگر متصل می کند این تحلیل ها مجددا انجام شد. برای هر شتاب نگاشت زلزله سختی بهینه فنر به نحوی محاسبه شد که حداکثر جابجایی نسبی طبقات در طول زلزله کمینه گردد. نتایج نشان می دهند که فنری با سختی حدود ده درصد سختی طبقات که در تراز بام اضافه شده است، می تواند بطور متوسط بیشینه جابجایی نسبی طبقات را تا حدود 57 درصد کاهش دهد.

Keywords:

تغییر مکان نسبی , تحلیل دینامیکی خطی , شتابنگاشت زلزله , ساختمان های مجاور ,