طراحی بر اساس قابلیت اطمینان سیستم جداساز اصطکاکی تک قوسی با انحنای ثابت تحت تحریک تصادفی

بهره گیری از جداگرهای آونگ اصطکاکی یکی از راه کار های موثر و کارآمد در کاهش وکنترل خرابی سازه ها در برابر زمین لرزه می باشد. چنین ابزارهایی باید از یک سو توانایی تجزیه و اتلاف انرژی کافی به منظور کاهش آسیب سازه ای را داشته باشند و از سوی دیگر باید سختی کافی به منظور جلوگیری از تغییرشکل های زیاد وماندگار را فراهم کنند. این امر منجر به در نظر گرفتن روابطی می شود که بواسطه یک فرآیند بهینه سازی تولید می شوند. در مقاله حاضر تحریک زلزله به عنوان یک فرآیند متغیر تصادفی تلقی می شود. بنابراین طراحی سیستم جداساز بر پایه یک توصیف احتمالاتی از پاسخ دینامیکی سیستم مانند احتمال اولین گذر از سطوح پاسخ بحرانی است. این احتمالات با استفاده از یک تکنیک شبیه سازی موثر و جدید بر پایه روش مونت کارلو بنام تمونه گیری مجانب محاسبه می شوند همچنین فضای طراحی پارامترهای جداساز با استفاده از نمونه گیری ابرمکعبی لاتین پوشش داده شده و بدلیل خطای آماری ذاتی آنالیز مبتنی بر مونت کارلو، اعمال تکنیک سطح پاسخ بر اساس روش کمترین مربعات متحرک مفید خواهد بود. نتایج نشان می دهند که استفاده از پارامترهای طراحی نهایی از مقادیر بهینه با کمک روش ارائه شده، باعث طراحی ایمن سازه در محدوده مورد نظر با در نظر گرفتن عدم قطعیت ها می شود.

Keywords:

جداساز اصطکاکی , تحریک تصادفی , نمونه گیری مجانب , نمونه برداری ابر مکعبی لاتین ,