تبیین ضرورت ایجاد تشکل های آب بران و انتقال مدیریت به آنها در پروژه های منابع آب

کشاورزی بر مبنای چند عامل مهم از جمله آب، خاک، انسان و بالاخص مدیریت تمامی این عوامل استوار است. باتوجه به راندمان بسیار پایین آب در بخش کشاورزی و آبیاری، ایجاد شبکه های مدرن آبیاری و زهکشی گام بزرگیدر جهت استفاده بهینه از آب کشور است. از آنجایی که عامل اصلی ناکارایی شبکه های آبیاری کشوررا باید درناهماهنگی در بخش مدیریتی و عدم توجه به مسایل فرهنگی و اجتماعی کشاورزان جستجو کرد، لذا اجرای اینطرحها در صورتی که با مشارکت کشاورزان صورت پذیرد نه تنها منجر به کاهش هزینه ها توسط کشاورز خواهد شدبلکه بار مالی دولت را نیز کاهش داده و به تدریج می توان با واگذاری مدیریت نگهداری وبهره برداری به کشاورزاندر قالب تعاونی های آب بران گام بزرگی جهت خصوصی سازی برداشت. بطور کلی انتقال مدیریت آبیاری تلاشبرای ساماندهی تشکل های آبیاری در سطح روستاها، آموزش مدیران آینده، بهسازی ساختارهای مورد نیاز و قانونمندسازی قراردادها وتوافق های حاصله بین آب بران و دولت را در بر می گیرد تا با اعمال این تدابیر در جهت توسعهپایدار در بخش کشاورزی و رونق و شکوفایی استعدادهای بالقوه مناطق روستایی با توجه به پتانسیل های موجودبرنامه ریزی گردد.

Keywords:

منابع آب , مشارکت , تشکل های آب بران , انتقا مدیریت , بخش خصوصی , توسعه پایدار