بررسی علل و عواقب تاخیر در اجرای قراردادهای طرح و ساخت (EPC)

قراردادهای طراحی، تامین تجهیزات و ساخت و نصب (EPC): مخفف کلمات مهندسی (طراحی)، تامین کالا و ساخت واجرا می باشد. در سالهای اخیر اجرای پروژه های بزرگ به روش EPC مورد توجه کارفرمایان دولتی قرار گرفته است.سازمان مدیرنت و برنامه ریزی کشور، پیمان های EPC را پیمانهانی میداند که طراحی تفصیلی، تامین تجهیزات و کالا،عملیات ساختمانی و نصب در یک پیمان واحد منظور شده باشد. اجرای پروژه به صورت تک عاملی به دلیل یکی شدن منافعطراح، سازنده و مجری بر تعامل بیشتر، ارتباطات نزدنکتر، هم سویی بیشتر دست اندر کاران اجرای پروژه و افزایش بازخوردهای سیستم، به کاهش تضادها، کاهش بوروکراسی با کاغذ بازی منجر می شود. همچنین همکاری بهتر گروه برای تسریعدر اصلاحات لازم در مواقع ضروری را در بر دارد. لذا، در نهایت هزینه و زمان بری کل پروژه به شکل محسوسی کاهش می یابد. یکی از مهمترین مشکلاتی که کارفرمایان و پیمانکاران با آن مواجهند، تأخیر در اجرای پروژه است. در این مقاله تلاش شده است تا ضمن بررسی تجربیات صورت گرفته بر روی دلایل بروز تأخیر در پروژه های طرح و ساخت و عواقب ناشی از این تأخیرات در کشورهای مختلف و نیز ایران، در نهایت به جمع بندی و ارائه دلایل اصلی که سبب بروز تأخیرات در این پروژه ها می گردد اشاره نمود.

Keywords:

قراداد طرح و ساخت , کارفرما , پیمانکار , تاخیر