رابطه ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده با خوش بینی گرایشی در دانش آموزان 13 تا 18 سال شهر اصفهان

هدف: بررسی رابطه ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده(جهت گیری گفت وشنود و جهت گیری همنوایی) با سبک خوش بینی گرایشی در دانش آموزان 13 تا 18 سال شهر اصفهان بوده است. روش: توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دوره اول و دوم متوسطه شهر اصفهان بود. گروه نمونه، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تصادفی به تعداد 392 نفر( 177 پسر و 215 دختر) انتخاب شدند. برای سنجش نوع جه تگیری الگوهای ارتباطی از پرس شنامه تجدید نظر شده الگوهای ارتباطی خانوادهRFCP نسخه فرزندان) و همچنین به منظور سنجش خو شبینی از پرسش نامه تجدید نظر شده جهت گیری زندگی LOT-R استفاده گردید. پایایی هر دو پرسش نامه مورد ارزیابی قرار گرفت که همسو با یافته های پیشین، مطلوب ارزیابی گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار 18SPSSاز روش آماری همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: بیانگر آن است که جه تگیری گفت وشنود با سبک خوش بینی گرایشی رابطه مثبت و معنی دار و جهت گیری همنوایی با سبک خوش بینی گرایشی رابطه منفی و معن یدار P< 05 دارند. نتیجه گیری با توجه به اهمیت الگوهای ارتباطی خانواده و خو شبینی دانش آموزان، از نتایج این تحقیق م یتوان به منظور پیشگیری از بدبینی و افت تحصیلی دانش آموزان استفاده کرد. بر اساس یافته های تحقیق حاضر استفاده از الگوهای ارتباطی خانواده با جهت گیری گفت وشنود بالا برای داشتن فرزندان خوش بین مورد تأکید قرار گرفته اند

Keywords:

الگوهای ارتباطی خانواده , جهت گیری گفت وشنود , جهت گیری همنوایی , سبک خو شبینی گرایشی , نوجوانی