بررسی ساختارهای مانا از معماری سنتی ایران

معماری ایینه ی تمام نمای فرهنگ هرجامعه ای است که درتعاملی تنگاتنگ باویژگیهای ساختاری تاریخی سیاسی و اقتصادی واجتماعی هرجامعه قراردارد معماری سنتی دراصل نمودی ازفرهنگ درکالبد معماری است و سنت ها معیارهای اصیل و بی زما اند که حتی با تغییر نیز تداوم می یابند ازطرف دیگر معماری معاصر دچارتحول درمفهوم ها معناها و غلبه کمیت برکیفیت دردوره های مختلف و توسعه فیزیکی لجام گسیخته شهرنشینی و نهایتا موجب گسست ازجریان پیوسته معماری سنتیگردیده است بنابراین دراین میان میتوان با بهره گیری ازمفاهیم مشترک معماری ایران ایده هایی را درجهت طراحی پایدار استخراج نمود درواقع این نوشته تکاپویی درشناخت مفاهیم مشترک معماری ایران درادوار مختلف و استخراج مولفه های طراحی ازآن می باشد دربخشهای اغازین پژوهش حاضرسیرتحولات معماری ایران دراوار مختلف موردارزیابی قرارگرفته است درادامه به ارایه ایده ها و شاخصهای مفهومی معماری ایران پرداخته میشود دراین پژوهش مطالعات کتابخانه ای و تحلیلی و توصیفی به کاررفته است دستاورد این پژوهش ارایه کانسیتهای درجهت پیوند معماری ایران بامعماری ادوار مختلف آن می باشد که علاو ه براین مفاهیمی نظیر نوروحرکت نقاط عطف وحدت بیرون و درون گونه گونی و یکنواختی پیچیدگی و سادگی مسیرها و مکان ها و کل وجز نمونه ای ازاین ایده ها می باشند که مورد پیمایش قرارگرفته اند

Keywords:

ساختار , پایدار , سنت , معماری ایران