تحلیل رویکرد اقتصادی زمانی در مقایسه زیرگذرها و روگذرهای عابر پیاده نمونه موردی؛ گذرگاههای غیرهمسطح مشهد و تهران

عبور پیاده از عرض راه، یکی از مهمترین مسائل موردبررسی در ساماندهی ترافیک شهری و نیز یکی ازعوامل مهم کاهش ایمنی عابران است و بدیهی است که شهرداریها و سازمانهای متولی، مبحث عابران وتسهیلات و نحوه تردد آنان را در اولویتهای کاری خود داشته باشند. یکی از راههای کاهش تداخل عابران با وسایل نقلیه و افزایش ایمنی، احداث گذرگاه غیرهمسطح عابر است، اما با توجه به هزینههای زیاد احداث این گذرگاهها، باید با بررسیهای بیشتر مورداستفاده قرار گیرد. معمولاً ضرورت احداث و همچنین انتخاب نوع یک گذرگاه عرضی غیرهمسطح عابر پیاده، بر اساس ملاحظات ترافیکی، ایمنی، اقتصادی و راهبردی تعیینمیگردد. در حال حاضر، بیشتر پژوهشهای صورت گرفته، بر ارزیابی و مقایسه ویژگیهای عملکردی بین روگذر و زیرگذر متمرکزشدهاند و مطالعه خاصی بر روی مقایسه زیرگذرها و روگذرهای عابر با تأکید بر رویکرد اقتصادی زمانی انجامنشده است. در این مطالعه علاوه بر مقایسه میان انواع گذرگاههای عابر پیاده با - استفاده از نتایج برآورد زمان و هزینههای صورت گرفته در ساخت زیرگذرها و روگذرهای عابر در شهر مشهد، پیشنهادهایی در جهت افزایش کارایی گذرگاههای غیرهمسطح عابر با بهرهگیری از تحلیل عملکردی و فنی چند نمونه موجود در شهر مشهد و تهران ارائهشده است. با توجه به نتایج این پژوهش، مهمترین پارامترهای مؤثر در ارزیابی اقتصادی گذرگاههای غیرهمسطح عابر پیاده، چهار پارامتر هزینه ساخت و اجرا،هزینه بهرهبرداری، مدتزمان اجرا و هزینه اختلال در تردد حین اجرا میباشد. با استفاده از بررسی و برآورد این پارامترها، میتوان نتیجه گرفت که بدون در نظرگرفتن درآمدزاییهای ناشی از احداث زیرگذر و پل هوایی، زیرگذر عابر دارای هزینه کمتری نسبت به پلهای هوایی عابر است.

Keywords:

عابر پیاده , گذرگاههای غیرهمسطح , هزینه , زمان اجرا