اثر بخشی رویکرد روانشناسی مثبت نگر بر کاهش کمرویی و نشانه های هراس اجتماعی در دانش آموزان پایه اول متوسطه شهرستان بهارستان

هدف پژوهش حاضر تاثیر رویکرد روانشناسی مثبت نگر بر کاهش کمرویی و نشانه های هراس اجتماعی در دانش آموزان پایه اولمتوسطه شهرستان بهارستان بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون – پس آزمون و گروه کنترل که در آن تعداد100 دانش آموز پسر این شهرستان که مشغول به تحصیل بودند بصورت تصادفی انتخاب شدند سپس با اجرای آزمون کمروییسموعی و پرسشنامه هراس اجتماعی کانور (SPIN) به عنوان ابزار پژوهش قبل و بعد از اجرای آزمون ها اجرا گردید، از بین آنها نفر با گروه کنترل انتخاب شدند. سپس داده های بدست آمده با استفاده از روشهای آمار توصیفی و آمار استنباطی تحلیلکوارانس (ANCOVA) مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که دو گروه در شرایط پیش از درمان تفاوت قابل توجهی در میزان کمرویی مشاهده شده در F نداشتند. در حالی که پس از مداخله با روش روانشناسی مثبت نگر این تفاوت نسبت به قبل از مداخلات معنی دار بود؛در واقع آموزش به شیوه ی روانشناسی مثبت نگر در کاهش کمرویی و نشانه های هراس اجتماعی دانشآموزان دبیرستانی شهرستان بهارستان موثر بوده است.

Keywords:

روانشناسی مثبت نگر , کمرویی , هراس اجتماعی