صنایع چرم و کفش تبریز: ظرفیت استراتژیک در جهت نوآوری و طراحی فرهنگی

رقابت اقتصادی شرکتهای بین المللی کشورهای توسعه یافته به علت گسترش حوزه های تولیدی در آنها رو به افزایش بوده و امکان رشد و تولید شرکتها و کارخانجات محلی کوچک و متوسط مشابه را کمرنگ نموده است. در این میان سرمایه گذاری مطلوب در صنایع بومی و دارای زیرساخت مناسب داخلی نه تنها مزیت رقابتی مناسبی با واردات داشته بلکه به عنوان بخشی از طراحی فرهنگ محور نقش پررنگی در هویت بخشی به جامعه ایفاء خواهد نمود. در این مقاله در گام نخست با توجه به پیشینه تاریخی صنعت چرم تبریز به بررسی ظرفیتهای صنعت چرم و کفش ایران با مرکزیت تبریز پرداخته شده و در ادامه با استفاده از نظریه مزیت رقابتی پورتربه ذکر مقایسههایی از کشورهای خارجی در موارد مشابه توجه شده است. در گام بعدی به تدوین و تبیین راهکار استراتژیک بر مبنای مزیت عامل فرهنگی و امکان به کارگیری آن در محصولات مرتبط پرداخته شده است. با تاکید بر ویژگیهای بومی و میراث تاریخی صنایع کفش و چرم تبریز، رسیدن به برند و هویت بومی آشنا و جذاب برای مخاطب ایرانی، به روز رسانی تکنولوژی و تجهیزات تولید، به کارگیری خلاقانه طراحی و جاری ساختن نوآوری تدریجی به رونق و توسعه پایدار صنایع چرم و کفش تبریز کمک مینماید.

Keywords:

صنعت چرم و کفش تبریز , نوآوری فرهنگی , برند , مدل پورتر , طراحی خلاقانه