نقش رهبری همنوائی در در سازمان ها

رهبری ، یکی از مهمترین عناصر ایجاد تحول در سازمان ها و ایجاد انگیزه در کارکنان است . سبک های رهبری متفاوت بوده و هر سبکی در موقعیت های ویژه ای کاربرد دارد. رهبر همنوا با برخورداری از درجه بالائی از هوش هیجانی و عاطفی،ارتباط مؤثری با کارکنان برقرار می نماید. با ابراز همدلی نسبت به کارکنان ، همسانی بیشتری در بین آنان خلق نموده و شوق و امید را به آنان هدیه می بخشد.در مقابل رهبری ناهمنوا با تمرکز بر شیوه های آمرانه و پیشگامانه ، در سازمان هایی که انعطاف پذیری کمتری دارند کاربرد دارد. سبک های رهبری همنوایی شامل روش های الهامی، ارشادی، وابستگی و دمکراتیک بوده و سبک های رهبری نا همنوا از روش های دستوری و پیشگامانه پیروی میکند. استفاده از هریک از سبک های فوق تابع موقعیت و شرایط ویژه هر سازمان می باشد. رهبران همنوا نسبت به کارکنان همدل ، مشتاق و متعهد هستند و توانائی دارند که مردم و گروهها را بصورت دقیق و درست درک کنند و آنها بذر امیدواری و شجاعت و دلیری را در کارکنان پاشیده و کارکنان را به سمت یکآینده نو و مهیج هدایت میکنند. در روش های دستوری و فرمایشی هدف اطاعت محض و سریع از رهبران می باشد و زمانی که سازمان ها با بحران شدید مواجه هستند و یا اوضاع سازمانی وخیم باشد مناسب می باشد همچنین زمانی که سازمان در نظر دارد تغییرات گسترده و سریعی را شروع نماید و با مقاومت و واکنش منفی کارکنان مسأله دار روبروست استفاده از این شیوه مناسب به نظر می رسد . روش های پیشگامانه و مبتنی بر پیشتازی زمانی کاربرد دارند که هدف انجام کار با معیار های عالی است و کسب سریع نتایج مد نظر است.

Keywords:

سبک های رهبری , رهبری همنوا , رهبری ناهمنوا