بررسی اثر عصاره بیضه در مقایسه با عوامل رشد اختصاصی بر روی حفظ خود نوزایی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی

مقدمه: سلول های بنیادی اسپرماتوگونی به عنوان سلول بنیادی اختصاصی بافت بیضه وظیفه تولید مداوم اسپرم را در جنس نر بر عهده دارد. حفظ خود نوزایی این سلول ها جهت تضمین اسپرم زایی مداوم ضروری بود و کنام بیضه با فراهم آوردن شرایط مناسب این مهم را برعهده دارد. تاکنون در شرایط آزمایشگاهی مواد و عوامل رشد اقتصادی جهت جایگزینی این کنام معرفی شده اند که اغلب این مطالعات بر روی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی پستانداران صورت گرفته است. لذا در این مطالعه اثر عصاره بیضه موش و خروس بالغ در مقایسه با عوامل رشد بر روی ویژگی کلنی زایی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی خروس مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه اثر عصاره بیضه موش و خروس بالغ در مقایسه با سه عامل رشد GDNF و bFGF و LIF برای ویژگی کلنی زایی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی خروس در طی چهار روز تیمار تحت بررسی قرار گرفت. پس از مشخص شدن غلظت بهینه عوامل مورد آزمایش، سلول ها به مدت دو هفته تحت تیمار قرار گرفتند و سپس بررسی بیان ژن OCT4 به عنوان یک ژن حائز اهمیت در سلول های بنیادی اسپرماتوگونی با روش Real-time RT-PCR انجام پذیرفت. نتایج: نتایج بررسی کلنی زایی نشان داد که پس از گذشت چهار روز از تیمار با عصاره بیضه موش و خروس بالغ در مقایسه با گروه کنترل و همچنین عوامل رشد GDNF و bFGF و LIF در مقایسه با نمونه های کنترل تفاوت قابل ملاحظه ای را در تعداد کلنی های تشکیل شده نشان دادند. نتایج بررسی بیان ژنی نیز نشان داده که پس از گذشت دو هفته است بیمار، بیان ژن OCT4 به طور معنی داری افزایش می یابد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد عصاره بیضه می تواند به عنوان جایگزینی مناسب اما قابل ارتقا برای عوامل رشد گران قیمت مطرح گردد.

Keywords:

سلول بنیادی اسپرماتوگونی , خود نوزایی , عوامل رشد , عصاره بیضه