تاثیر تمرین تمرکزوتعقیب چشمی برمیزان توجه و تکانش گری کودکان دارای اختلال نقص توجه همراه با بیش فعالی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرمرودشت

هدف ازپژوهش حاضربررسی تاثیر تمرینات تمرکز و تعقیب چشمی معرفی شده به وسیله دانیل مور برمیزان توجه و کاهش میزان تکانشگری کودکان دارای اختلال نقص توجه همراه با بیش فعالی ADHD مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر مرودشت بود بدین منظور با استفاده ازیک طرح نیمه ازمایشی با پیش ازمون و پس ازمون بدون گروه کنترل تعداد 17کودک 12پسرودختر ADHD درمحدوده ی سنی پیش دبستانی 4نفر و دبستانی 13نفر مراجعه کننده به مراکز بطور عمده سه مرکز مشاوره درشهر مرودشت دربین سالهای 1385و86 به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند ازمودنی ها قبل و بعدازسپری کردن یک دوره سه ماهه ازتمرینات تعقیب و تمرکز چشمی توسط معلمان و والدین با استفاده ازمقیاس تشخیصی ADHD درجه بندیوالدین وندربیت 1998 به نقل ورهالست و اندی 2006 و مقیاس تشخیصی ADHD درجه بندی معلم وندربیت 1998 به نقل ورهالست و اندی 2006 ازلحاظ علائم ADHD مورد ارزیابی قرارگرفتند نتایج بدست آمده ازمقایسه ارزیابی پیش ازمون و پس ازمون بابهره گیری ازازمون اماری t همبسته نشان داد اعمال تمرین تعقیب و تمرکز چشمی بطور معناداری P<0/05 بهبود عملکرد ازمودنی ها در ارزیابی های تمرکز توجه و کاهش تکانشگری را به دنبال داشته است

Keywords:

تعقیب چشمی , تمرکز چشمی , تمرکز توجه , تکانشگری , نقص توجه , بیش فعالی , ADHD