توزیع مکانی فضایی پارک های درون شهری –(مطالعه موردی شهر رشت)

امروزه یکی از مهمترین نیاز جامعه بشری پارکها و فضای سبز میباشد، که همگام با رشد و توسعه کالبدی – فضایی شهر توسعه مییابد. در این ارتباط، باتوجه به پیشبینی افزایش جمعیت، میزان زمین مورد نیاز شهرها در دورههای مختلف محاسبه میشود و با استفاده از مدلهای جدید مکانیابی، جانمایی بهینه پارکها در سطح شهر و ضرورت ایجاد آن بررسی میگردد. هدف تحقیق امکانسنجی احداث پارکهای درون شهری می- باشد که بر اساس روش توصیفی تحلیلی و شیوه اجرای پیمایشی گردآوری شده است. ابزار تحقیق نیز - پرسشنامه محقق ساخته و روش نمونه گیری، به صورت مستقیم از میان 698014 نفر جمعیت شهر رشت صورت گرفته است. جامعه هدف حدوداً 100 نفر از مراجعه کنندگان به پارکها و 50 نفر از کارشناسان و متخصصان بوده و سپس به کل جامعه تعمیم داده شده است. لازم به ذکر است تلخیص داده ها با استفاده از نرمافزار spss انجام شده است. یافته های تحقیق بیانگر آن است که در شهر رشت بعلت شرایط اقلیمی مطلوب تقریباً کمبود فضای سبز احساس نمیشود و اکثر پارکها بر اثر گذر زمان شکل گرفتهاند و از الگوی خاصی جهت مکانگزینی در مقیاس محلی، ناحیهای و منطقهای پیروی نمینمایند

Keywords:

توزیع مکانی فضایی , پارک شهری , رشت