نقش طنز در اشعار عبید زاکانی و ایرج میرزا

طنز یکی از شیوه های مهم در عرصه ادبی است که در حیطه سیاسی، اجتماعی ، روان شناختی و روابط اجتماعی مورد استفاده قرار می گیرد و تاثیر آن بیشتر از زور و قدرت سیاسی است. بی شک نقش آن در ادبیات به و او به چشم می خورد. در مقاله چنانچه از عنوان آن بر می آید بررسی اشعار عبید زاکانی و این میرزا به عنوان دو ارائه می دهم به ( ایرج میرزا ) و (عبید ) شخصیت طنز پرداز در جامعه است در این مقاله من اینکه تصویر کاملی از بررسی اشعار آنها نیز می پردازم. واژه طنز،به معنی لغوی آن یعنی مسخره کردن و خنده ،که بعاد تعلیمی و اصلاح طلبی و آموزندگی آن مراد است از واژه sative اروپایی اخذ شده که در حقیقت اعتراضی است بر مشکلات و نابسامانی ها و بی رسمی ها که در یک جامعه وجود دارد و گویی جامعه و مسئولان امر نمی خواهند این اعتراض ها را مستقیم و بی پرده بشوند و میر آگاه شاعران و نویسندگان با بزرگ نمایی و نمایان تار جلوه دادن جهت زشت و عیب های جامعه و روابط حاکم در حیات اجتماعی درصدد تشکر،اص و رفع آنها برآیند که او آن در آثار شاعران و نویسندگان دوره مشروطیت می توان مشاهده کرد.

Keywords:

طنز , اشعار انتقادی , بیان تلخی ها و زشتی های اجتماعی , عبید زاکانی , ایر میرزا