نگرشی بر مفهوم روانشناسی فرافکنی در مثنوی مولانا
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,009
This Paper With 32 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCFHD01_042
تاریخ نمایه سازی: 9 فروردین 1395
Abstract:
فرافکنی یکی از مکانیسم های روان شناسی است که از طریق آن می توان به ضمیر و درون هر کس پی برد و شناخت نسبی از شخصیت وی به دست آورد . در بین سخنوران و اندیشمندان بزرگ ایران زمین کمتر کسی را می توان یافت که همانند مولانا جلال الدین محمد بلخی به جنبه های روان شناختی رفتار انسان توجه کرده باشد تا إآن جا که د رجای جای آثار منظوم و منثور او بویژه در مثنوی معنوی تحلیل های روان شناسی و حتی برخی ازمسائل و مفاهیم نوین این دانش نظیر «خود فریبی » «توجیه> ، فرافکنی و به کرات مشاهده می شود . مثنوی معنی منبع عظیم وان شناسی است که ویژگی هی شخیتی ، علایق ، نگرش و انگیزه های آفرینش اثر را همراه با عومل آن منعکس می نماید در این مقاله انعکاس یکی از مفاهیم جدید روان شناسی یعنی، «فرافکنی» در آثار مولانا، بخصوص در تمثیل های نمادین او ، رد یابی شده و با استناد به شواهد مع=تعدد ، مدلل گردیده است و ضمن مشخص کردن مفهوم فرافکنی ،منبع و سرچشمه فرافکنی و علل بروز آن در مثنوی ذکر شد ه است .
Keywords:
Authors
الهه جعفری
دانشجوی ارشد روان شناسی عمومی دانشگاه آزاد واحد رودهن
نسرین پیرانوند
نویسنده مسئول دانش آموخته ی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :