بررسی جایگاه سکوت در اعلام اراده در قوانین ایران و فقه اسلام

موضوع مقاله ی حاضر نقش سکوت دربیان اراده است گاهی شخصی سخن نمی گوید ولی بطور غیر مستقیم وضمنی اراده ی خود را ابزار می کند. ابزار اراده ی ضمنی نوعی بیان محسوب میشود. سکوت دوشیزه در قبول نکاح دال بر اعلان رضایت و قبول است. البته فقها دراینجا به عنوان فرینه موجود عنوان کرده اند که حیا و شرم دختر باکره در نکاح برای اولین با رمانع از بیان صریح می شود و این قرینه ای است همراه سکوت که دال بر رضایت است گاهی در حضور رسول مکرم اسلام و سایر معصومین سخنی گفته می شد یا عملی انجام می گردید که معصوم (ع) در برابر ان سکوت می فرمود این به منزله ی تایید بود که به سنت تقریری معروف شد همه علمای حقوق براین باورند که وضع ساکت امیخته با ابهام است و به درستی نمی توان فهمید که مقصود او مخالفت با پیشنهادی است که با ان روبروشده یا می خواهد ان را بپذیرد اما هرگاه سکوت همراه با قرینه ای باشد که حاکی از ابهام است.

Keywords:

سکوت , اعلام اراده , قوانین ایران , فقه اسلامی