استفاده از فن آوری اطلاعات در افزایش بهره وری و بررسی چالش های مربوط به آن

در چندین دهه ی اخیر بخش خصوصی و صنعتی اثر فن اوری اطلاعات در افزایش بهره وری را به طور گسترده مورد مطالعه قرارداده است.یکی از این موضوع ها پارادوکس بهره وری و فن آوری اطلاعات بوده که نشان می دهد دست آوردهای مربوط به فن آوری در برابر هزینه های صرف شده افزایش چشمگیری را در بهره وری به دنبال ندارد. در بخش اموزش نیز در سال های اخیر موسسه های آموزشی اعم از بخش دولتی و غیرانتفاعی هزینه های قابل توجهی را صرف فن آوری اطلاعات به منظور بهبود کیفیت آموزشی نموده اند و تا به حال مطالعه ی جدی و اثر بخشی جهت تعیین مطابقت هزینه های انجام شده با افزایش بازده سیستم آموزشی و عملکرد دانش آموزان صورت نگرفته است. این تحقیق تلاش دارد بررسی کند تا چه اندازه هزینه های انجام شده برای فن آوری اطلاعات در افزایش بازده دانش آموزان موثر می باشد. به عبارت دیگری آیا انچه در بخش خصوصی به نام پارادوکس بهره وری و فن آوری اطلاعات وجود دارد در آموزش نیز قابل مشاهده است؟ به این منظور عامل هایی که در این تجزیه و تحلیل وارد شده است را به چهار گروه اساسی شامل ویژگی های فردی دانش آموزان شرایط اجتماعی و اقتصادی خانواده ها،ویژگی های کلاس(تجربه معلم)و ویژگی های مدرسی(فرزانگان، نمونه دولتی، عادی)تقسیم کرده و مورد توجه قرار داده است و به این نتیجه دست می یابد که ورود سریع فن آوری به آموزش و پرورش احتیاج به ادغام مناسب پشتیبانی فنی و حمایت خانواده ها دارد. هزینه کردنو سرمایه گذاری برای دست یابی به فن آوری به تنهایی باعث بهبود کیفیت آموزشی نمی شودبلکه یک چارچوب مدیریتی منسجم و یک پارچه برای موفقیت فن آوری اطلاعات در افزایش بهره وری مورد نیاز است.

Keywords:

فن آوری اطلاعات , بهره وری , پارادوکس