ارزیابی تأثیر آلودگی هوا بر میزان مرگ و میرناشی از سکته قلبی در شهرمشهد

اثرات غلظت آلاینده ها بر روی بیماری ها از مهمترین عوامل تأثیرگذار بر افزایش یا کاهش مرگ و میر و ابتلا به بیماری هاست که به تبع آن به بالابردن کیفیت زندگی بویژه زندگی شهری کمک می کند. هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر آلاینده های هوا بر میزان مرگ و میرناشی از سکته قلبی در شهر مشهد طی سال های 1390-1384 می باشد. داده های مورد استفاده در این پژوهش عناصر آلاینده هوا شامل منوکسیدکربن، ذرات معلق، دی اکسید نیتروژن، ازن، دی اکسید گوگرد ((Co-Pm(10)-No(2), O(3)-So(2) و مرگ و میرناشی از بیماری های قلبی در شهرمشهد طی دوره مورد مطالعه است. در پژوهش حاضر از روش همبستگی آماری بین متغیر وابسته سکته قلبی و متغیر مستقل آلاینده های هوا استفاده گردیده اس که نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد ارتباط قوی و معنی داری بین الاینده های هوای و مرگ و میر ناشی از سکته قلبی در فصل زمستان و ماه دی وجود دارد ولی در بقیه ماه های این فصل ارتباطی به چشم نمی خودر علاوه بر این در ماه فروردین پارامتر (o(3 و (No(2 ارتباط معناداری با مرگ و میر دارند و در ماه اردیبهشت تنها این همبستگی با آلاینده (o(3 مشاهده می شود و با بقیه آلاینده ها همبستگی معنادار قابل مشاهده نیست در بقیه ماه های سال نیز هیچ گونه همبستگی بین هیچ کدام از آلاینده های هوا و مرگ و میر ناشی از سکته قلبی دیده نمی شود. نتایج پژوهش حاضر موید آن است که آلاینده ها در فصل زمستان بیشترین تدثیر را در مرگ و میر ناشی از سکته قلبی داشته است زیرا بیشترین همبستگی بین الایند ها و مرگ و میر را در دی ماه شاهد بوده ایم.

Keywords:

آلودگی هوا , سکته قلبی , آلاینده ها , اپیدمیولوژیک , شهر مشهد