نانوبیوسنسورهای بیولوژیکی بیوانفورماتیک و علوم پایه

کلاسی از سنسور که در ساخت آن از تکنولوژی نانوفیبر استفاده شده است اپتیکال بیوسنسور می باشد. بیوسنسوری ابزاری است که دارای بیورسپتور و عنصر ترنسدیوسر می باشد که اطلاعات مورد دلخواه را به سیگنال های الکتریکی قابل اندازه گیری تبدیل می کند. چون ویژگی بیورسپتورها (آنتی بادی و DNA) بسیار بالا است این سنسورها از سنسورهای شیمیایی برای اندازه گیری های بیولوژیکی مناسبتر می باشند. در این مقاله روی اپتیکال بیوسنسورهایی که قادر به اندازه گیری در حد نانو می باشند بحث شده است. با افزایش تمایل جهت استفاده از نانوتکنولوژی در تحقیقات کاربرد نانوسنسورها جهت اندازه گیری بخش های مختلف سلولی رواج یافت. این نانوسنسورها اندازه گیری دقیق تری از اجزاء سلولی نسبت به روشهای متعارف انجام می دهند. استفاده از نانوفیبرها به ما این امکان را می دهد که هر قسمت از سلول را که می خواهیم بدون نیاز به روش های رنگ آمیزی انادازه گیری کنیم. امکاناتی را که تکنولوژی نانوسنسورها فراهم آورده است موجب شروع انقلابی در علم بیولوژی سلولی مولکولی است. در سر این نانوبیوسنسورها یک پراب Φιβερ−οπτ به ضخامت ۴٠νμ وجود دارد. که در مقیاس ١٠٠٠ برابر نازکتر از موی انسان می باشد. این پراب آنقدر کوچک است که می تواند وارد سلول شود بدون آنکه به سلول آسیبی برسد. در سر این پراب یک ملکول بیورسپتور وجود دارد مانند آنتی بادی و DNA یا آنزیم که می تواند به ملکول هدف درون سلول متصلب شود. بررسی ویدئو میکروسکوپی نشان داده است که پراب بدون آنکه هیچ مشکلی برای سلول ایجاد کند وارد آن شده و خارج می شود. چون پراب Φιβερ−οπτ سرنانوسنسور ۴٠νμ بوده و نسبت به طول موج ۴٠٠νμ نور بسیار کوچک می باشد. اتصال ملکول هدف به بیورسپتور سرپراب موجب تهیج سیگنال لیزری می شود که به سرعت نیز محو می شود.