بررسی حس دلبستگی به مکان در مقبره استرو مردی خای شهر همدان

تعلق خاطر به مکان، وابستگی ای که میان افراد و محیط معنادارشان روی می دهد می باشدکه در در سالهای اخیر بسیارمورد توجه قرار گرفته است. بخشی از این علاقه ناشی از آگاهی به شکننده شدن وابستگی های فرد- مکان در اثر جهانی شدن،افزایش تحرک پذیری و رودررو شدن با مشکلات زیست محیطی است که هستی ما را تهدید کرده و روابط ما با مکان برای ما اهمیت دارد (Leila Scannell & Robert Gifford. 2010). بنابر این دیدگاه های مختلفی در خصوص مکان به وجود آمده است که سرشت آنرا وابسته به انسان و حضور آن دانسته اند. ادراک بشر، مکان را به مراکزی معنا دار و عمیق تبدیل کرده که دارای انواع ارزش های انسانی می باشد. ارزش هایی که بههمراه تصورات , انتظارات و رفتارهای مختلف, باعث بوجود آمدن ارزیابی های متفاوتی از مکان ها می گردند که پدید آمدن اینارزیابی های متعدد به دلیل وجود ارزشهای بشری خاص , کاراکترهای محیطی و معنایی موجود در آن می باشد.احساس فرد به مکان فرآیندی ذهنی است که از طریق ارتباط انسان و فضای پیرامون او انجام می گیرد .انسان پیام هایحسی محیط را دریافت کرده و تصویری از محیط در ذهن خود به وجود می آورد. یکی از عوامل موثر در شکل گیری اینتصویر , خاطرات فردی یا جمعی از محیط است. فضاهای خاطره انگیز , فضاهایی هستند که انسان قبلا آنهارا تجربه کرده و باآنها آشنایی دارد . هرچه تعداد فضاهای آشنا در محیط زندگی بیشتر باشد امکان برقراری ارتباط سریع تر خواهد بود. یافتنفضاهای آشنا باعث احساس امنیت و آرامش در محیط خواهد شد.این تحقیق با در نظر گرفتن پتانسیل های کارکردی مکان، به بررسی نقش نشانه ها در ادراک مفاهیم معنایی و نقش آندر ارتقای حس مکان می پردازد.

Keywords:

حس مکان , دلبستگی , حس دلبستگی به مکان , حس تعلق به مکان , مقبره استرو مردی خای همدان