الزامات کاربست فناوری بیومتریک در ارتقاء امنیت شهری (مطالعهی موردی: بخش مرکزی شهر تهران)

منظور از انجام این تحقیق بررسی تأثیر کاربست فناوری بیومتریک در ارتقاء امنیت شهری و الزامات استفاده از این فناوری بوده که باروش تحقیق همبستگی صورت گرفته است. اطلاعات این پژوهش از طریق میدانی و امکانات کتابخانه ای گردآوری و در قالب یکپرسشنامه 25 سؤالی مورد تحلیل قرار گرفته است. برای بررسی روایی پرسشنامه تحقیق از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده و میزاناین ضریب برابر 93.5 است که نشان از روایی خوب پرسشنامه دارد و اعتبار آن با روش لاشه مورد سنجش قرار گرفته است. نتایج تحقیقنشان می دهد روش های ترکیبی متدهای فیزیولوژیکی و رفتاری فناوری بیومتریک با برخورداری از محاسن و قابلیت های منحصر به فردخود از جمله غیرقابل سرقت بودن، غیرقابل فراموشی، غیرقابل حدس زدن، عدم نیاز به نگهداری ویژه، سهولت و سرعت استفاده، کاهشزیان های ناشی از تقلب، سرقت و.. در صورت بهکارگیری قانونمند و استفاده صحیح و دقیق میتواند به عنوان یکی از ابزارهای قابل اتکاءدر هر «ارتقاء امنیت شهری» مورد بهره برداری قرار گیرد.

Keywords:

امنیت شهری , امنیت هوشمند , فناوری بیومتریک , احراز هویت بیومتریکی