ارتقاء کیفی فضاهای باز مدارس ابتدایی و توانمندسازی دوباره کهن الگوی حیاط مرکزی

مقوله آموزش در کشور ایران دارای سابقه طولانی است و مدارس بخش مهمی از بناهای تاریخی کشور را تشکیلمی دهند، از اینرو مدارس و مؤسسات آموزشی در زمره مهمترین سازمان های هر جامعه به حساب می آیند، چرا کهدر پیشبرد جامعه و بالابردن سطح دانایی و توانایی و نیز تعالی اخلاقی اعضای آن نقش مؤثری ایفاء می کنند. تصورغالب موجود از مدرسه، تنها کلاس های درس است؛ حیاط های پوشیده شده با آسفالت به همراه برخی عناصر وتجهیزات محدود برای فعالیتهای فیزیکی، تصویری است که در مدارس کشور کمابیش به چشم می خورد. در اینتصویر آنچه از نظر دور مانده موضوع فضای باز مدارس است. این نوشتار با هدف بررسی کهن الگوی حیاط مرکزی بهدنبال بهروز کردن ارزشهای گذشته این الگو در معماری امروز است. نتایج حاصل از این راهکارها می تواند در ساختارمدارس جدید برای رسیدن به نگاهی تازه به حیاط مدارس، عملکرد آن و ارتقاء سطح کیفی فضاها مؤثر واقع شود.روش تحقیق در پژوهش پیش رو بر اساس نوع بررسی، از نوع تحقیق کیفی می باشد. سپس با استفاده از مطالعاتکتابخانه ای و با استفاده از اسناد، کتب و منابع موجود، اطلاعات مورد نیاز جمع آوری شده است.

Keywords:

فضای باز مدارس , کهن الگو , حیاط مرکزی , مدارس ابتدایی