بررسی رفتار تیر تک و دوبل کاهش یافته در مقطع جان، در کاهش تمرکز تنش در بر ستون

تاقبل از زلزله ی Northridge 1994 و 1995 کوبه ی ژاپن قاب های فولادی مقاوم در برابر خمش با اتصالات جوشی، در مناطق لرزه ای و زلزله خیز آمریکا بسیار معمول بودند. در این قاب ها ،از اتصالات گیردار جان پیچی و بال جوشی (Bolted Web Welded BWWF Flange) استفاده می شد.اما مشاهده خرابی های دور از انتظار در این نوع اتصال، پس از زلزله های فوق باعث گردید، مطالعات آزمایشگاهی مجددی بر اتصال BWWF صورت پذیرد.در این مطالعات شکل پذیری پایین و اتلاف انرژی بسیار کم و شکست ترد در جوش های بال تیر به ستون در تغییر مکان های اندک مشاهده گردید. لذا برای حل این مشکلات پیشنهادات مختلفی مطرح گردید وتعدادی از محققین پیشنهاد کاهش مقطع تیر را مطرح نمودند. به این صورت کهدر فاصله اندکی از بر ستون مقطع تیر در بال یا جان تضعیف می گردد تا ظرفیت خمشی تیر در آن نقطه کاهش یابد. و با این عمل مفصل پلاستیکدورتر از محل اتصال تیر به ستون و در خود تیر ایجاد می شود و از شکست در اتصال و جوش بال تیر به ستون جلوگیری می نماید. در این پایان نامهبا استفاده از نرم افزار ABAQUS و مدل سازی عددی به بررسی عملکرد تیر های ت و دوبل کاهش یافته می پردازیم،و عملکردشان را در انتقال مفصل پلاستی از بر ستون ، توسط برش های مختلف بررسی می کنیم.در ابتدا کار، جهت صحت سنجی، مقایسه ای بین نمودار )لنگر-دوران( حاصل از نتایج آزمایشگاهی با نمودار حاصل از مدل سازی کامپیوتری صورت می پذیرد و پس از آن برش های مختلفی بر روی تیر ت ودوبل مدل سازی و نتایج ارائه می گردد. به منظور تحلیل و بررسی رفتار نمونه ها از روش اجزا محدود استفاده شد که در آن نوع تحلیل،استاتیکیغیر خطی و معیار تسلیم مصالح ، فون میزز انتخاب گردید.نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که برش های دایره ای در تیر دوبل عملکرد ضعیفتری در انتقال مفصل پلاستی نسبت به تیر ت دارد همچنین برای انتقال تمرکز تنش نیاز است قطر زیادی از جان برش بخورد. لذا تلاش شد برشهای دیگری مدل سازی و تحلیل گردد و در نهایت برش طولی مورب توانست، هم در انتقال مفصل پلاستی و هم، برآورده سازی معیار پذیرشاتصال صلب، موفق عمل نماید.