بررسی برخی عوامل آرامش در مسکن با نگاهی به معماری سنتی ایرانی

مسکن به عنوان محل سکونت وآسایش یکی از نیاز های اولیه بشر و ازنخستین مسائلی است که انسان ها همواره در تلاش برای یافتن پاسخی مناسب و معقول برای آن هستند .انسان امروزی شناختی از مفهوم و آیین سکونت ندارد .مسکن باید محلی برای آسایش انسان در ابعاد عینی و ذهنی باشد ، جایی که تن و جان انسان در آن آرام گیرد. توجه به بعد مادی و دور شدن از کیفیت در مساکن ،امروز یکی از مشکلات روحی و روانی انسان است که او را از خواست ها و نیازهای درونی و ذاتی دور کرده و از خود بیگانه می کند. از این منظر توجه ویژه به مسئله مسکن، با نگاهی نو و کشف الگو هایی که معماران و سایر گروه های مرتبط با امر ساخت مسکن را از آشفتگی کنونی رها کرده، و نیاز سکونت انسان معاصر را از جنبه های مختلف بر آورد ، به شدت حس می شود. این مقاله پس از آشنا نمودن با مفهوم سکونت در پی شناخت وجوه کیفی خانه است که با گذری بر مطالعات انجام گرفته در این زمینه، وجوه کیفی خانه را در پنج وجه اجتماعی ،فرهنگی، روانی، معنوی، فیزیکی تبیین نموده است که هر کدام از این وجوه پاسخگوی بخشی از نیاز انسان به عنوان موجودی چند بعدی است. در این مسیر با نگاهی به معماری سنتی ایرانی قدم در راه کشف و بازنگری الگوهای خانه های ایرانی گذاشته ایم تا با الهام از این معماری والا و تطبیق آن با نیاز و زندگی انسان معاصر راهکارهایی را برای بهبود سطح کیفی خانه های معاصر و در نتیجه زندگی انسان ارائه دهیم. در نهایت این مقاله مشخص نموده معماری سنتی ایران چنان دقیق و ژرف بوده که به تمامی ابعاد و وجوه کیفی خانه توجه داشته و برای هر کدام راهکارهای مناسبی ارائه داده است. باشد که با الهام از این معماری فاخر مشکلات و معضلات پیش رو را از میان برداشته شود.

Keywords:

خانه , مسکن , وجوه کیفی خانه , معماری ایرانی