استفاده از تخمین خطی مبتنی بر مدل زمانی خودبازگشتی جهت تخمین یک قاب از دست رفته ویدیوی دیجیتال

در این مقاله ، با تاکید بر استفاده از مدل های خودبازگشتی به صورت زمانی، به پنهان سازی خطا در ویدیو می پردازیم. برای حل این مسئله فرض می کنیم تمام اطلاعات یک قاب از ویدیو از دست رفته است و تخمین قاب از دست رفته با استفاده از اطلاعات زمانی پیکسل های متناظر در قاب های متوالی انجام می شود. به این ترتیب، پس از معرفی مدل های خودبازگشتی و نحوه به کارگیری آن ها در تخمین قاب از دست رفته، دو روش کلی برای استفاده از این مدل ها معرفی می شود. روش اول که همان روش استاندارد مدل های خودبازگشتی است، تخمین قاب از دست رفته را به صورت یک طرفه انجام می دهد. معمو لا در چنین حالتی، برای تخمین قاب از دست رفته از اطلاعات قاب های قبلی استفاده می گردد. اما در روش دوم، برای تخمین قاب از دست رفته، از اطلاعات قاب های قبل و بعد از آن استفاده می گردد. به همین دلیل این روش را تخمین دوطرفه می گویند. سپس با انجام یکسری آزمایش ها، عملکرد هر کدام از روش ها در حالت های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفته و نتایج آن ها با هم مقایسه می گردد.

Keywords:

مدل زمانی خودبازگشتی , تخمین قاب های ویدیویی دیجیتال , تخمین خطی AR