اثربخشی گروه درمانی با رویکرد تحلیل ارتباط متقابل بر صمیمیت زناشویی

این تحقیق از تحقیق های شبه آزمایشی از نوع گروه کنترل نابرابر(طرح پیش آزمون- پس آزمون) است که با هدف بررسی اثربخشیگروه درمانی با رویکرد تحلیل ارتباط متقابل بر صمیمیت زناشوییدرشهرمشهد انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیهزوجینی است که به دلیل اختلافات زناشویی به مرکز مشاوره اداره آموزش و پرورش ناحیه دو شهر مشهد در بازه زمانی 1393/11/1 لغایت 1393/12/15 مراجعه کرده اند، می باشد که 20 زوج به صورت داوطلبانه ثبت نام نمودند، به طور داوطلبانه در 2 گروه آزمایش (10 زوج) و کنترل (10 زوج) گمارده شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، مقیاس صمیمیت تامپسون و واکر (1983) بود. آموزش مبتنی بر تحلیل ارتباط متقابل طی 10 جلسه 2 ساعته بر روی گروه آزمایش اجرا شد و به گروه کنترل هیچ گونه آموزش خاصی ارائه نگردید. در پایان، از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. نتایج نشان داد که گروه درمانی به شیوه تحلیل ارتباط متقابل بر صمیمیت آزمودنی ها تأثیر گذار است (p<0/05).

Keywords:

گروه درمانی , تحلیل ارتباط متقابل , صمیمیت زناشویی