نقش ادبیات در تعلیم و تربیت

ادبیات در هر شکل و قالبی که باشد نمایشگر زندگی و بیان کننده ارزش ها و معیارها و ویژگیهایی است که زندگی فردی و جمعی بر محور آن می چرخد . آثار ادبی گاه از منظر قومی و ملی و گاه از معبر عاطفه و احساس با زندگی پیوند می خورد و گاه نیز از گذرگاه خرد ورزی و اخلاق به تعلیم و رشاد مخاطبین می پردازد.عرصه کاربرد ادب تعلیمی بسیارگسترده است و بجز آثاری که در راستای تعلیم و به خاطر سپردن علوم مختلف مانند صرف و نحو، طب، ریاضیات و... سروده و نوشته می شد ،بسیاری از آثار ادبی نیز موضوع یا اندیشه ای را به مخاطب انتقال می داد و مخاطب از طریق آن به دیدگاه و اندیشه های اخلاقی تربیتی دست می یافت . حتی ادبیات غنایی نیز خالی از مختصات ادبی تعلیمی نیست و می توان گفت که نوع ادب –تعلیمی همسایه همیشگی همه انواع ادبی دیگر است.ادبیات تعلیمی دارای کارکرد های متنوعی است و آن را می توان امروزه در گونه های مختلف از جمله در ادبیات کودک ، ادبیات عامه پسند و ادبیات اینترنتی نیز دید و در فرم های ادبی مختلف از جمله ، رمان ، داستان کوتاه ، فیلمنامه ، نمایشنامه ،وبلاگ و حتی ترانه ردیابی کرد. با این تفاوت که در این دوران ، مفاهیم اخلاقی ، سیاسی ، اجتماعی و حقوقی و .......بیشتر به صورت پوشیده به مخاطبان القا می شود.به ویژه در ادبیات داستانی که در آن تعلیم مفاهیم به صورت غیر مستقیم از راه نشان دادن وضعیت ها و شخصیت ها اتفاق می افتد

Keywords:

ادبیات , تعلیم , تربیت , اخلاق