بررسی اثر بهبود نسبت های مالی در صورت های مالی مشتریان بر احتمال نکول تسهیلات دریافتی در بانک رفاه کارگران استان تهران

بحران های مشاهده شده در نظام بانکی و کاهش قدرت سودآوری بانک ها عمدتاً ناشی از عدم کارایی در کنترل و مدیریت ریسک اعتباری (احتمال نکول تسهیلات پرداختی به مشتریان) است. به کارگیری سیستم رتبه بندی مشتریان، مهمترین ابزاری است که بانک ها برای مدیریت و کنترل آن نیازمندند. این تحقیق با هدف اثرگذاری بهبود نسبت های مالی در صورت های مالی مشتریان بر احتمال نکول تسهیلات دریافتی در بانک رفاه کارگران استان تهران و تدوین مدلی جهت سنجش میزان احتمال نکول با استفاده از روش رگرسیونی با داده های ترکیبی انجام گرفته است. متغیرهای پیش بینی کننده در این مدل، نسبت های مالی وام گیرندگان بوده که معنی داری ارتباط آنها با احتمال نکول با آزمون های آماری مناسب بررسی شد. جهت بررسی صحت و سقم فرضیه ها از داده های مالی 43 شرکت طی سال های 1391 تا 1393 که از بانک رفاه تسهیلات دریافت نموده اند، استفاده شد. نتایج حاصل بررسی یافته ها نشان داد که از میان 16 نسبت مالی انتخاب شده به عنوان متغیرهای توضیحی اثرگذار بر احتمال نکول، تنها 5 متغیر دارای اثرمعنی دار بر متغیر وابسته تحقیق بوده اند. نتایج نشان دادند که متغیرهایی مانند بهبود نسبت های آنی، دوره گردش کالا، بازده دارایی ها، نسبت بدهی و ... دارای اثرمعنادار بر احتمال نکول نمی باشند اما متغیرهای بهبود نسبت جاری، دارای اثر مثبت و معناداری بر احتمال نکول و متغیرهای بهبود نسبت دارایی جاری، دوره وصول مطالبات، بازده فروش و مالکانه دارای اثر منفی و معناداری بر احتمال نکول می باشند.

Keywords:

احتمال نکول , نسبت های مالی , رتبه بندی اعتباری , بانک رفاه کارگران