تاثیر افقی گرایی هندسی در روند طراحی , نقش هندسه تا در تعبیر فرم فضا

همانطور که میدانیم اهمیت هماهنگی میان کالبد یک اثر معماری و مفهوم و ساختار عمقی آن در تعبیر فضای معماری انکارناپذیر است. در این زمینه، به کارگیری اصول و قواعد برخاسته از این مفاهیم هماهنگی مذکور را تضمین مینماید. تعقل درباره ی فضای پیرامون در کنار علت یابی و دخل و تصرف در فضا همواره از دغدغههای معماران در روند طراحی آنها و کاربران استفاده کننده از فضا بوده است هندسه تا را میتوان اصول و قواعد راهنمایی نام داد که به کارگیری آن در روند طراحی ، تمایز صورت ظاهری و نقش این هندسه را براساس شالوده درونی آن، در تعبیر فضا برآورده میسازد. این اصل)افقیگرایی هندسی - هندسه تا(، نه تنها در فضای معماری نمود یافته، بلکه می-توان گفت در نوع نگاه معمار به پیرامون خود و شیوه تفکر او نیز ریشه دوانده است. در این راستا، نخست با ارائهمفهومی از قوانین افقیگرایی هندسی درشکل گیری فضای معماری، از مفاهیم پایه و درونی، جایگاه اصول و قواعد راهنمای آن را تبیین کرده و در ادامه، نقش هندسه تا در معماری بازشناسی و به عنوان یک اصل در روند طراحیمعمار بیان میشود. نتایج به دست آمده گویای آن است که نقش هندسه تا در تعبیر فرم فضا را می توان حاصل نگاه معمار و روند طراحی او دانست. طراح، باتوجه به باور خویش به مبحث مهم وحدت وجود، که برخاسته از جهان بینی اوست، درون خود را جایگاه درک مفهومی از فضا میداند و از چنین ساحتی به پیرامون و از جمله فضای بیرون درمعماری مینگرد. از این منظر، نه از تضاد خبری هست و نه از مرز و جهت؛ هرچه هست همنشینی است و بی پایانی. به عبارت دیگر، همه چیز افقی است در روند طراحی هندسه تا، معمار از کاستیهای دید انسانی )عمودی) عبور می-کند و با نگاهی کلینگر و در عین حال تیزبین، از هرگونه محدودیت ومانعی فراتر میرود و آنگاه به تصویر می- نگرد.تاشدگی یا افقیگرایی هندسی در روند طراحی یک فرم، ترادیس پیوسته و همگن است که یکپارپگی کل اجزایش راحفظ میکند.این ویژگی دلالت بر پیوستگی بقای ذات فرم دارد که برای هر موجودیت جاودانی،ضروری است. در صورتی که افقی بودن را در حوزه بصری، امکان رؤیت یک فرم از جهات گوناگون بدانیم، اگر چه ارائه آن به صورت افقی یا عمودی باشد و با توجه به اینکه که نگاه افقی در بسیاری آثار هنری در طول تاریخ در مکانها باجهانبینیهای مختلف وجود داشته، هدف رسیدن به پاسخ این سوال است که آیا افقیگرایی به عنوان یک ضابطه در فرایند طراحی معماری، در حوزه علوم ریاضیات دارای چنان ریشهها و پایههای نظری اعتقادی و فراگیر و قابلاستنادی هست تا بتوان آن را از حد مفهوم هندسی فراتر دانست و به عنوان یک اصل در کنار سایر اصول معماری همچون مرکزیت، و ... قرار داد؟ در این مقاله، تلاش گردیده تا سازوکار به کارگیری افقیگرایی هندسی در روند طراحی فضا و نقش هندسه تا درتعبیر فضای معماری درک شود همچنین نحوه ی پیوند و تاثیر هندسه افقیگرا در روند طراحی معماری فضای طرح هندسه تا شده برای افراد را بررسی و الگوی مناسبی جهت تعبیر و نقد فضا ارائه دهد.

Keywords:

هندسه تا , افقی گرایی هندسی , روند طراحی , اریگامی