تبیین نقش شفابخش منظر طبیعی در محیط مصنوع با توجه به الگوهای طراحی بیوفیلیک

طراحی بیوفیلیک، مطالعات متمرکز بر حضور طبیعت در محیط مصنوع با توجه به مراحل متفاوت تجربه کاربران از طبیعت ویکی از زیرشاخه های معماری سبز است؛ که بر اساس آن کاربر مزایای انسانی ارتباط با طبیعت را در طراحی تجربه میکندتجربه کاربران از طبیعت در محیط مصنوع به سه دسته تقسیم میشود تجربه طبیعت درفضا به معنای حضور فیزیکی طبیعت، تجربه قیاس طبیعی به معنای تشبیهات غیرمستقیم به طبیعت و تجربه سرشت و طبیعت فضا که متمرکز بر روابط ذاتی و تکامل یافته انسان و طبیعت است با فرض نقش شفابخش منظر طبیعی بر رفاه انسان؛ پرسش کلیدی قابل طرد دراین پژوهش چیستی و چگونگی نقش شفابخش تجربه منظر طبیعی در محیط مصنوع است؛ که با جمع بندی ادبیات تحقیق در حوزه طراحی بیوفیلیک و به روش تطبیقی تحلیلی، نتایج حاصل از مطالعات موجود در زمینه تاثیرات شفابخش منظر طبیعی بر کاربران با توجه به الگوی سه گانه طراحی بیوفیلیک، ارائه شد از مضامین اصلی این مقاله ایبات تاثیرات مثبت و قابل اندازه گیری منظر طبیعی بر شفابخشی با توجه به مطالعات تجربی است مویرترین و پرتکرارترین مولفه های استخراجشده از این مطالعات عبارتند از بازیابی سریعتر و کاملتر از استرس، افزایش پاسخهای روحی و روانی مثبت مانند ادراک راحتی، احساس آرامش و ریلکسیشن، احساس شادی و لذت و بهبود تمرکز؛ که بر چگونگی تجربه طبیعت در محیط مصنوع تثییرگذار میباشد و میتوان گفت که طراحی بیوفیلیک عامل بهبود عملکرد انسان، به حداقل رساندن اثرات مخرب جسمی روانی و تسریع کننده فرآیند شفا است و حرکت به سمت طراحی بیوفیلیک و حمایت از مولفه های آن در طراحی معماری، عامل ارتقاء شفابخشی کاربران است

تبیین نقش شفابخش منظر طبیعی در محیط مصنوع با توجه به الگوهای طراحی بیوفیلیک Keywords:

منظر طبیعی , شفابخشی , طراحی بیوفیلیک , محیط مصنوع