تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر کاهش اعتیاد پذیری زنان حاشیه نشین شهرستان کهنوج

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر کاهش اعتیاد پذیری زنان حاشیه نشین شهرستان کهنوج میباشد. بدین منظور از بین 370نفر از زنان شهرک اختیار آباد شهرستان کهنوج تعداد 28نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب وپس از پر کردن پرسشنامه تمایل به اعتیاد پذیری در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. سپس به گروه کنترل آموزشمهارتهای زندگی طبق برنامه تدوین شده اداره کل بهزیستی استان کرمان به مدت 29جلسه دو ساعته داده شد. و گروهکنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند، در پایان پروتکل تمرینی نیز از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد و پرسشنامه مذکوررا تکمیل نمودند.برای بررسی تفاوت بین پیش آزمون و پس آزمون از تست تی وابسته و برای مقایسه نمره اعتیاد پذیری در دو گروه طی پیش-آزمون و پس آزمون از تست تی مستقل با سطح معناداری 0/05استفاده شد.نتایج بیانگر کاهش نمره اعتیاد پذیری به طور معنی دار در پسآزمون در مقایسه با پیشآزمون در گروه تجربی بود. اما درگروه کنترل، تفاوت معنی داری مشاهده نشد.آزمون تی مستقل نیز تفاوت بین دو گروه را در پس آزمون معنی دار ارزیابینمود در حالی که این تفاوت در پیش آزمون معنی دار نبود.با توجه به یافتههای به دست آمده از تجزیه و تحلیل دادهها میتوان نتیجه گرفت که آموزش مهارت های زندگی در کاهشاعتیاد پذیری زنان حاشیه نشین شهرستان کهنوج موثر است

Keywords:

مهارتهای زندگی , آموزش , اعتیاد پذیری , حاشیه نشینی