بررسی تاثیر نقش خانوادگی و قشربندی روستائی بر پایداری سطح معیشت روستائیان خرده پا

معیشت پایدار روستایی از جمله رویکردهایی است که سعی دارد مشکل فقر و آسیب پذیری خانوارها را بر محوریت انسان حل کند . تغییرات عمده ای در تفکر روستایی در بیش از نیم قرن گذشته رخ داده است و رویکرد معیشت پایدار روستاییبه طور بالقوه در کشورهای در حال توسعه در تلاش برای کاهش فقر روستای است . پژوهش توصیفی و همبستگی حاضر به این هدف انجام شده است . جامعه آماری در این پژوهش شامل کارشناسان وزارت جهاد کشاورزی در معاونت ترویج و آموزش کشاورزی ، معاونت نظام های بهره برداری و موسسه پژوهش های برنامه ریزی و اقتصاد کشاورزی ، سازمان تعاونروستایی کشور و اتحادیه تعاونی های روستایی کشور 400 = N است. حجم نمونه با استفاده از فرمول برآورد نمونه کوکران 210 نفر بوده است که با روش نمونه گیری تصادفی طبقهای به دست آمده است. روش جمعآوری اطلاعات به دو شیوه اسنادی و پیمایشی بوده است ، ابزار جمع آوری دادهها پرسشنامه محقق ساخته یوده است که روایی آن با استفاده از اعتبارصوری و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ ) 97% ( محاسبه شده است. نتایج تحقیق نشان داد میان نقش خانوادگی و قشربندی روستائی بر پایدارسازی سطح معیشت رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد . نتایج تحلیل رگرسیون نشان دادمتغیرهای پایدارسازی ، قشربندی روستائی ، نقش خانوادگی ، قادر به پیش بینی متغیر معیشت روستائی هستند . در بین این متغیرها عوامل پایدارسازی ، دارای بیشترین اهمیت است و سهم بیشتری در تبیین متغیر وابسته سطح معیشت دارد و پس از آن به ترتیب عوامل قشربندی روستائی و نقش خانوادگی توان تبیین واریانس را داشته است.

Keywords:

نقش خانوادگی , قشر بندی روستائی , پایدارسازی , معیشت