مسئله
جامعه پذیری سیاسی از مسائل اساسی در هر جامعه است. اهمیت بحث از
جامعه پذیری سیاسی آنجاست که فرایند یادگیری است که به وسیله آن افراد در جامعه معین با نظام سیاسی و ملزومات آن آشنا می شوند و تا اندازه قابل توجهی ادراک شان از سیاست و واکنش هایشان نسبت به پدیده های سیاسی تعیین می شود. این تحقیق تلاش کرده است نحوه
جامعه پذیری سیاسی قشر دانشجوی کشور که از سیاسی در بین اقشار جامعه هستند و نیز تأثیر گذاری قابل توجهی در آینده جامعه دارند را بررسی نماید. در این بررسی بستان تهران و کردستان انتخاب شده اند. استان تهران به عنوان پایتخت کشور، استان نماد ثروت، قدرت، منزلت انتخاب شده است و استان کردستان به عنوان استانی که نمادی از شکاف های متعدد و نیتی، مذهبی و سیاسی نسبت به پایتخت است و در عین حال علی رغم داشتن پتانسیل های قابل توجه از استان های محروم کشور به شمار می رود انتخاب شده است. روش پژوهش کمی در تکنیک پیمایش انتخاب شده است. جامعه آماری، دانشجویان کشور در سال 1٬392 یعنی 2.413.756 دانشجو است. نمونه انتخابی با فرمول کوکران محاسبه شده و با کمی افزایش عددی 400 نفر تعیین شده است که در دانشگاه های دولتی استان تهران (دانشگاه تهران، دانشگاه علامه طباطبایی، دانشگاه صنعتی شریف، دانشگاه علم و صنعت، دانشگاه امیرکبیر، دانشگاه بهشتی در دانشگاه های دولتی استان کردستان تکمیل گردیده است. برای سنجش
جامعه پذیری سیاسی شاخصی با 44 گویه ساخته شده است. آنچه بررسی گویه ها به دست می دهد، جامعه پذیری غیرسیاسی دانشجویان است. رابطه عوامل مختلف با این متغیر بررسی شده است.