بررسی رابطه بین الگوهای ارتباطی خانواده و احساس کفایت و دانش آموزان دبیرستانی شهرستان داراب

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین الگوهای ارتباطی خانواده و احساس کفایت در دانش آموزان دبیرستانی شهرستان داراب بود. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود و جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دبیرستان های شهرستان داراب بود. نمونه مورد مطالعه در این پژوهش در مجموع شامل 272 نفر از دانش آموزان دبیرستانی شهرستان داراب بودند. شیوه نمونه گیری در این پژوهش روش نمونه گیری تصادفی بود. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش عبارت بودند از پرسش نامه های ابزار تجدیدنظر شده الگوی ارتباطی خانواده ( کوئرنر و فیتزپاتریک 2002) و پرسش نامه احساس کفایت آلیس و همکاران 1983 استفاده شد. براساس یافته های این پژوهش الگوهای ارتباطی خانواده با احساس کفایت کلی، احساس کفایت تحصیلی، احساس کفایت جسمانی و احساس کفایت خانواده همبستگی مثبت و معنی داری دارد. در عین حال الگوی گفت وشنود با احساس کفایت کلی، احساس کفایت تحصیلی، احساس کفایت جسمانی، احساس کفایت خانواده و احساس کفایت اجتماعی همبستگی مثبت و معنی داری وجود دارد. ولی الگوی هم نوایی تنها با احساس کفایت خانواده و احساس کفایت اجتماعی همبستگی منفی و معنی داری دارد. همچنین جهت گیری گفت وشنود در درجه اول اهمیت و بعد از آن جهت گیری هم نوایی خانواده از نظر پیش بینی احساس کفایت دانش آموزان قرار گرفته است.

Keywords:

الگوهای ارتباطی خانواده , احساس کفایت , دانش آموزان , دارآب