بررسی اثر پیری بذر و تنش شوری بر پارهای از ویژگی های جوانه زنی لوبیا ( Phaseolus vulgaris L. ) توده بومی استان گیلان

جوانه زنی و سبز شدن سریع بذر، یک عامل مهم و تعیین کننده عملکرد نهایی گیاهان است. تنش شوری و زوال بذر مهم ترین عوامل غیر زیستی تهدید کننده گیاهان به ویژه لوبیا است. این تحقیق با هدف بررسی اثر پیری بذر بر ویژگی های جوانه زنی لوبیا، توده بومی استان گیلان تحت تأثیر تنش شوری به صورت آزمایش فاکتوریل، در قالب طرح کاملاً تصادفی در 4 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل پیری بذر در 3 سطح 24، 48 و 72 ساعت پیری و تنش شوری در 5 سطح، صفر، 2، 4، 6 و8 دسی زیمنس بر متر بود. در این آزمایش صفات درصد جوانه زنی، وزن تر ریشه چه و ساقه چه و ضریب آلومتریک بذر توده بومی لوبیا اندازه گیری شد. نتایج این آزمایش نشان داد که در کلیه متغیرهای مورد بررسی اختلاف بسیار معنی داری بین سطوح تیمارها وجود داشت. علاوه بر این، اثرات متقابل پیری بذر و تنش شوری از نظر وزن تر ساقه چه در سطح پنج درصد و از نظر وزن تر ریشه چه و ضریب آلومتریک در سطح یک درصد اختلاف معنی داری نشان داده، در حالی که از نظر درصد جوانه زنی تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. در مجموع افزایش دوره پیری بذرو افزایش سطوح تنش شوری بر جوانه زنی و شاخصه های مرتبط با آن در بذر گیاه لوبیا، تأثیر منفی گذاشته و از طریق تأثیر بر روابط آبی گیاه، سمیت ناشی از تجمع یون، کاهش یکپارچگی غشا پلاسمایی، تغییر ساختمان مولکولی اسیدهای نوکلئیک و کاهش فعالیت آنزیم ها در نهایت موجب افت شاخص های جوانه زنیگردید.

Keywords:

توده بومی , جوانه زنی , شاخص های رشدی گیاهچه , زوال بذر , نمک