بررسی شیوه زبان آئروفیک در بیماران مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی در سال 1394

Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 1,087

This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_HBR-1-3_008

تاریخ نمایه سازی: 15 شهریور 1395

Abstract:

مقدمه: زبان آتروفیک ناشی از آتروفی پاپی های نخی شکل می باشد و زبان ممکن است ظاهر قرمز درخشان پیدا کند. این ضایعه ممکن است در بسیاری از بیماری های سیستمیک دیده شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی شیوع زبان آتروفیک و ارتباط این ضایعه با خشکی دهان و سوزش زبان در بیماران مبتلا به بیماری های سیستمیک می باشد. روش بررسی: این پژوهش توصیفی- تحلیلی در سال 1394 بر روی 200 نفر از افراد مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی شهر اصفهان، انجام شد. مراجعه کنندگان بعد از تکمیل پرسشنامه در خصوص ویژگی های دموگرافیک و سابقه بیماری های دهان، مورد معاینه بالینی قرار گرفتند. در صورت مشاهده، زبان آتروفیک، جهت بررسی عفونت قارچی با سوآپ از موضع، نمونهگیری شد و در صورت مثبت شدن کشت قارچ، روش جرم تیوب جهت تعیین گونه کاندیدا استفاده شد. دادهها با استفاده از آزمون دوجمله ای و کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: از بین افراد مورد بررسی، 13% مبتلا به زبان آتروفیک بودند. 60% افراد مورد مطالعه مبتلا به بیماری های سیستمیک بودند. در 73/1% این ضایعات، قارچ کاندیدا یافت شد. در روش جرم تیوب، 57/9% گونه آلییکنس و 42/1% گونه گلابراتا یافت شد. اختلاف آماری معنی داری بین وجود زبان آتروفیک با خشکی دهان، سوزش زبان، سن و جنسیت مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیی: این مطالعه نشان داد شیوع زبان آتروفیک در بیماران مبتلا به بیماری های سیستمیک نسبتاً قابل توجه است که نیاز به کنترل و درمان بیماری سیستمیک را نشان می دهد و در اغلب ضایعات زبان آتروفیک، کشت قارچ کاندیدا مثبت است و گونه کاندیدا آلبیکنس و گلابراتا با نسبت تقریباً مساوی یافت می شود.

Keywords:

شیوع , زبان آتروفیک , بیماری های سیستمیک , مراکز بهداشتی و درمانی

Authors

حمیرا مردانی

استادیار، گروه آسیب شناسی دهان و فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی خوراسگان، اصفهان، اصفهان، ایران

رویا هاشمی

دستیار، دانشگاه علوم پزشکی پردیس قزوین، قزوین، ایران- نویسنده مسئول

مهدی محمدی

دانشیار، مرکز تحقیقات ارتقاء سلامت، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران