ارزیابی و اولویت بندی موانع پروازی توسعه فرودگاه ها با تکنیک TOPSIS در GIS مطالعه موردی: فرودگاه بیرجند

امروزه رشد روز افزون جمعیت و گسترش ارتباط های شهری، لزوم توسعه فرودگاه ها به عنوان بخش مهمی از برنام ههای حمل و نقلی،ترابری بار و جابجایی مسافر را مشخص می کند. روند توسعه فرودگاه ها به عنوان سازه هایی پیچیده، فرآیندی زمان بر بوده و عواملیمانند: شرایط اقتصادی و اجتماعی، مشخصات عملیاتی، ویژگی های فنی و مباحث امنیتی، بر کارایی عملکرد آن تأثیرگذارند. در این راستاارزیابی و شناخت سطوح موانع پروازی، به عنوان یکی از مهم ترین فاکتورها در روند توسعه فرودگاه ها اهمیت بسزایی دارد، به طوری که گزین ههایی دقیق و پیشگیرانه را به منظور بهبود فرآیندها ارائه می کند. در این مقاله، با توجه به ضوابط و استانداردهای ملی و بی نالمللی، پارامترهای دخیل در روند توسعه فرودگاهها بررسی شده و اولویت بان دهای موجود جهت تصمی مگیری های آتی ارزیابی می گردد. به اینمنظور، در فرودگاه مطالعاتی بیرجند وضعیت هر کی از باندهای موجود از لحاظ مولف ههایی نظیر: توپوگرافی، پوشش گیاهی، هیدرولوژی، جهت باد، نزد کیی اراضی شهری، سیستم روشنایی، شیب و طول باند بررسی شده و المانهای مکانی مرتبط، در محیط سیستم اطلاعات مکانی GIS( ( آماده سازی می شوند. سپس لایه های خروجی در چارچوبی هدفمند تلفیق شده و توسط روش تاپسیس TOPSIS (( اولویت هفت بانداز باندهای موجود، در شش گام عملیاتی، تعیین می گردد. در نهایت، با در نظرگرفتن نتایج عددی به دست آمده و اطلاعات میدانی موجود،باند نمونه معین شده و جهات توسعه آتی فرودگاه مشخص می گردد. نتایج حاصل از مقایسه باندها در فرودگاه بیرجند مبین آنست که باند 28 با رتبه 66 / 0 بهترین گزینه، باند 08 با ارزش 24 / 0 بدترین آلترناتیو، امتداد شرقی مناسب ترین جهت و راستای جنوب غرب بدترین امتداد به منظور توسعه آتی فرودگاه هستند

Keywords:

توسعه فرودگاه , سطوح موانع پروازی , سیستم اطلاعات مکانی , تاپسیس