بررسی تاثیر پارامترتشخیص (نا) پذیری بر روی نمود زبانی

در نظریه ساخت اطلاع، موضوعات و مفاهیم متنوعی مطرح هستند که یکی از این موضوعات، مفهوم شناختی «تشخیص پذیری » است. مفهوم ذهنی تشخیص پذیری در زبان دارای نمود است. در این مقاله، تأثیر پارامتر تشخیص پذیری بر روی نمود زبانی در حوزههای صرف، نحو و نوا به صورت مقابله ای درمصادیق بر روی نمود صرفی آنها در دو زبان انگلیسی و فارسی تأثیرگذار بوده است؛ مشخصاً اینکه مصادیق تشخیص پذیر به صورت ضعیف (ضمایر) و مصادیق تشخیص ناپذیر به صورت قوی (گروههای متفاوت هستند. همچنین نتایج این پژوهش نشان میدهد که پارامتر تشخیص پذیری در حوزههای نحو و نوا بر چگونگی نمود زبانی تأثیرگذار بوده است؛ مثلاً عباراتی که دارای مصداق تشخیص پذیر بودهاند، بیشتر با جایگاه نحوی نهاد منطبق شدهاند یا به صورت فاقد تکیه نمود یافتهاند. یافتهٔ دیگر پژوهشی این است که برخلاف نحوهٔ نمود صرفی، تاثیر پارامتر فوق الذکر در حوزههای نحو و نوا در دو زبان انگلیسی و فارسی به صورت بندی های زبانی تقریبا مشابهی منجر شده است. در این پژوهش از آزمون های مجذور خی و z برای تشخیص معنی دار بودن رابطه ها استفاده شده است.

Keywords:

تشخیص (نا) پذیری , ساخت اطلاع , فعال , غیر فعال , نیمه فعال , نمود زبانی