اثر بخشی الگوی ATN-D برفرآیند یادگیری مکالمه زبان عربی

از زمان ظهور جنبش اصلاحی یا انقلاب در روش دستور - ترجمه در اواخر قرن نوزدهم، فرآیندهای تسلط بر زبان دوم تغییرات زیادی را در غرب پشت سر گذاشته است؛ اما در حوزهٔ آموزش زبان عربی برای فارسی زبانان، بیشتر بر همان روش دستور - ترجمه، به بعد خواندن و درک متن و توانش زبانی دانشجویان توجه می شود. در پژوهش حاضر، با روش توصیفی - تحلیلی میکوشیم با توجه به چالشها و نیازهای زبان آموزان، در راستای ایجاد توانش ارتباطی، یک الگوی مناسب با نام اختصاری ATN-D ارائه کنیم که به ترتیب Task basedروش تلقین زدایی) است. در روش نخست موضوع تکرار - جهت تثبیت ساختارهای زبانی و واژگان، در روش دوم ایجاد یک محیط محاورهای طبیعی، در روش سوم بعد ارتباطی و کنشی زبان و در روش جانبی چهارم بحث تلقین - تلقین زدایی را مورد بررسی و تحلیل قرار میدهیم. مهمترین نتیجهٔ پژوهش حاضر این است که برای تقویت و تثبیت توانش ارتباطی، دیالوگ محوری مناسب، استفادهٔ درست از ساختارهای دستوری، تقویت و تلقین توانایی به کارگیری عبارتهای مناسب در موقعیت های اجتماعی خاص، توانایی در شروع، ورود، مشارکت و خاتمه مکالمه، توانایی در ایجاد ارتباط با تصحیح فرآیند گفت و گو و ... از نقش بسزایی در فراگیری دو مهارت شفاهی (شنیدن و صحبت کردن) زبان عربی برخوردار هستند.

Keywords:

راهبردهای آموزش , الگوی آموزش زبان دوم , یادگیری زبان دوم , توانش ارتباطی , زبان عربی