جستاری درآفرینش خاطرات جمعی وحس مکان،دراراضی سوخته وبافت های فرسوده درشهرها

اراضی سوخته به مکان هایی فاقدمعنا ونماددردل شهرها تبدیل شده اند. مکان هایی که روزی بریا قرارگیری درخارج ازشهرطراحی شده بودندوامروزه باگسترش شهری نتوانسته اند نقش واقعی خودراپیداکنند؛ به همین دلیل درحوزه ی بی مکانی قرارمی گیرند.بازسازی وباززنده سازی این اراضی، بحثی مهم درهویت کنونی شهرهای امروزی است. این بافت ها، بخش قابل توجهی ازشهرهای کشورراتشکیل می دهندکه به دلیل معضلات خاص خودبه بخش های مسئله دارشهرها تبدیل شده وحضورانسان درشهررابامعضل روبه روساخته اند. بنابراین زودوده شدن خاطرات جمعی وافول حیات شهری ازعواقب پنهه های فرسوده واراضی سوخته محسوب می شود.خاطرات جمعی به وجودآمده دربافت های فرسوده، به مرورزمان ازبین می روند. بنابراین، جوامع بعدی فاقدخاطره می شوند. دراین مقاله باهدف بازیابی ومعرفی نقش هریک از عناصرواجزای تشکیل دهنده خاطرات جمعی وحس مکان،برپایه مرورمتون واسنادمرتبط دراین زمینه؛ به بررسی آراء ونظرات صاحب نظران پرداخته شده است . باتوجه به این اهمیت کوشش شده باشناخت ماهیت خاطره ومکان ، ارتباط میان آن ها بانگاهی به بافت های فرسوده واراضی سوخته مورد بحث قرارگیردومدل مفهومی چگونگی شکل گیری خاطرات جمعی دراین بافت هاارائه گردد. هدف این تحقیق بررسی چگونگی ایجادخاطرات جمعی در فضاهای فرسوده است. د درنهایت نتایج تحقیق قابل تبدیل به فرایندی برای ایجاد خاطرات جمعی دراین اراضی می باشد.

Keywords:

اراضی سوخته , بافت فرسوده , خاطره جمعی , حس مکان , هویت