اولویت بندی سیستم های اطلاعاتی مرتبط با زنجیره تامین به روش تحلیل پوششی داده ها توسط مدل برنامه ریزی مختلط

با توجه به اینکه استفاده از سیستم ها و فناوری اطلاعات در زنجیره تامین مزیت رقابتی محسوب می شود و همچنین انتخاب پروژه های سیستم اطلاعاتی از میان پروژه های پیشنهادی به یکی از وظایف مهم و کلیدی مدیران صنایع تولیدی و خدماتی محسوب می شود در چنین شرایطی اولویت بندی پروژه ها، راه حل مناسبی برای این مساله می باشد. در این مقاله ضمن تشریح مساله انتخاب پروژه های سیستم های اطلاعات درشهرداری منطقه 5 اصفهان با استفاده از رویکرد ناپارامتریک تحلیل پوششی داده ها به ارائه روشی که از دو مدل تحلیل پوششی داده ها برای پیدا کردن کاراترین واحد تصمیم گیری استفاده شده برای اولویت بندی سیستم های اطلاعاتی مورد نیاز زنجیره تامین می باشد پرداخته می شود. نتایج حاصل از متد پیشنهادی نشان می دهد که از میان 8 پروژه پیشنهادی، 4 پروژه کاراترین پروژه در حالت بازده به مقیاس ثابت می باشد. در نتیجه می توان اشاره کرد برتری روش پیشنهادی به متد اندرسون پیترسون اینست که با حل یک مدل برنامه ریزی مختلط،کاراترین واحد شناسایی می شود. بعبارتی، برای شناسایی کاراترین واحد، نیازی نیست که به تعداد واحدها به حل مدل بپردازیم. این در حالی است که استفاده از مدل اندرسون پیترسون، تصمیم گیرنده راملزم می دارد تا برای شناسایی کاراترین واحد، به ازای هر واحد، یک مدل را حل کند.