مطالعه و بررسی مقرنس کاری دوره ی قاجار در شهر اردبیل نمونه های موردی خانه های ارشادی و صادقی

مقرنس گونه ای تاقچه بندی آویزان در زیر گنبدهای روی ایوان ها و درگاه ها با آجر کاشی و گچ می باشد که در آن هر رده از تاقچه ها از رده زیرین خود پیش می نشیند تا درگاه به هم اید در حقیقت مقرنس اساسا یک هنر کاربردی و تزیینی هندسی است که هدف کاربردی آن در پیش اسلام بیشتر بوده که از آن برای تبدیل یک پلان مربع به یک گنبد استفاده می کردند هدف تزیینی آن در درجه اول به منظور ایجاد سایه روشن و القاء خطوط و در درجه دوم فراهم نمودن سطوح بیشتر برای اجرای تزیینات ظریف تری همچون آجرچینی گچ بری موزاییک کاری و نقاشی بوده است در سرزمین ایران مقرنس کاری به عنوان هنری والا و شکوهمند همواره مورد توجه هنرمندان معمار قرار گرفته به طوری که ردپای این عنصر تزیینی را در اغلب آثار معماری بر جای مانده از دوران های مختلف حکومتی می توان جست و جو نمود در دوران قاجار نیز مقرنس به عنوان عنصری شکوهمند جلوه گر شده است در این برهه زمانی هنر مقرنس کاری دارای وحدت و مهارت منحصر به فردی است در پژوهش حاضر ابتدا به معرفی عنصر زینتی مقرنس در معماری می پردازیم و سپس به بررسی پیشینه تاریخی مقرنس کاری در ایران و در نهایت با تکیه بر مستندات معماری موجود در بناهای شهر اردبیل به مطالعه مقرنس کاری دوره قاجار مبنی بر مقایسه این هنر در دو بنای مسکونی عمارت های ارشادی و صادقی خواهیم پرداخت روش تحقیق به صورت تطبیقی توصیفی بوده و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای استوار می باشد