نگرشی بر الگوهای کهن تیپولوژی مسکن در صرفه جویی مصرف انرژی نمونه موردی:خانه های بومی شهر مشهد

معماری سنتی ایران دارای ویژگی های منحصر به فردی است که ضمن توجه به مسایل زیباشناختی و حفظ محیط زیست پاسخگوی نیازهای اقلیمی هر منطقه نیز بوده است. از طرفی با توجه به نیاز روز افزون به منابع انرژی و کاهشمنابع سوخت فسیلی، صرفه جویی در انرژی های فسیلی و استفاده از پتانسیل های اقلیمی هر منطقه میتواند جایگاه ویژهای داشته باشد و از آنجا که در کشور ما بیش از ۰۵ درصد اتلاف انرژی در حوزه ساختمان است، توجه به روشهای والگو های معماری بومی، به منظور بهینهسازی مصرف انرژی در معماری از اهمیت خاصی برخوردار است. فنون و قواعد به کار رفته در معماری سنتی هر منطقه، بسیاری از مفاهیم نوین در عرصه معماری پایدار)از جمله صرفه جویی در مصرف انرژی( را در خود به وضوح دارد. هدف از این مطالعه بررسی و استخراج این مفاهیم و راهکارها، در معماری مسکونی بومیشهر مشهد می باشد. استفاده از این الگو ها در معماری جدید در راستای پیشنهاد راهکاری جدید برای استفاده از اقلیم در معماری و صرفه جویی در مصرف انرژی می تواند بسیار کارساز باشد. این گردآوری با روش کیفی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای بررسی شده است که در آن ابتدا به بررسی معماری بومی پرداخته و سپس تاثیر اقلیم را در خانه های بومیمشهد ارزیابی کرده و در انتها الگوهای به کار رفته در این خانه ها را با توجه به تاثیر آن در میزان صرفه جویی مصرف انرژی مورد نقد و بررسی قرار میدهد.

Keywords:

الگوهای قدیم مسکن , معماری بومی , صرفه جویی مصرف انرژی