رودخانه آجی چای از جمله رودخانه های اصلی و مهم استان آذربایجانشرقی می باشد که با توجه به کیفیت آب آن، در زمره آبهای نامتعارف جهت مصارف کشاورزی بشمار می آید. محدودیت منابع آب منطقه از یک طرف و نیاز دشت بزرگ تبریز به آب کشاورزی از طرف دیگر ، لزوم مدیریت و بهره برداری از آب این رودخانه را بعنوان تنها منبع عمده تامین آب این منطقه ایجاب می نماید. در این راستا مطالعه و اجرای طرح عمرانی آجی چای از سالهای گذشته آغاز گردیده است. هرگونه برنامه ریزی برای مدیریت کیفیت آب (شوری) در رودخانه هایی نظیر آجی چای به مطالعه منشاء و مکانیزم
شوری آب آن بستگی تام داشته و این موضوع اهمیت نگرش جستجوگرانه در مطالعات را روشن می نماید. لذا در این مقاله ابتدا با توجه به مطالعات انجام یافته و پایش رودخانه ، وضعیت کمی و کیفی منابع آب
رودخانه آجی چای تشریح گردیده و در ادامه نتیجه نگرش انجام یافته بر روی راهکارهای
ارتقاء کیفیت که به دو دسته کلی سازه ای و غیر سازه ای تقسیم می شود، مورد ب حث قرار می گیرد . در روشهای سازه ای راهکارهایی از قبیل طرح و اجرای سازه های
ارتقاء کیفیت ( کنترل شوری) و در روشهای غیر سازه ای عمدتا " راهکارهای مدیریت کیفیت منابع آب این رودخانه تشریح می گردد. ضمنا " علیرغم اقدامات گسترده انجام یافته، بجهت پیچیدگی و گستردگی موضوع ارتقاء کیفیت، مسائل، مشکلات، تنگناها و عدم قطعیت های موجود در مطالعات و اجرا و مسائل بهره برداری مورد بررسی قرار گرفته وبرنامه ریزیهای لازم معرفی و پیشنهاد میگردد.