برنامه های اجرایی غذا تغذیه کشور

در حال حاضر، گروههایی از جمعیت کشور ما (و سایر کشورها) دچار سوء تغذیه هستند. مسائل ناشی از کم غذایی، عبارتند از بدی تغذیه انرژی- پروتئین در کودکان، کم خونی و بیماری ناشی از کم بود ید. بخشی از جمعیت نیز از مشکلات ناشی از اضافه مصرف یا مصرف رژیم غذایی نامتعادل- چاقی، بیماری قند و بیماری قلب و عروق رنج می برند. برخی از علل پدید آورنده و عوامل مساعد کننده برای پیدایش بدی تغذیه، عبارتند از کمبود غذایی، درآمد پایین، آگاهیهای تغذیه ای پایین مردم و بیماریهای عفونی و انگلی. در پی کنفرانس بین المللی تغذیه در آذرماه 1371 (دسامبر 1992) در رم، که در آن دولتها رسما خود را متعهد کردند برنامه ای کشوری برای بهبود وضع تغذیه تدوین و اجرا کنند. دولت جمهوری اسلامی ایران نیز اقدام به تدوین "برنامه اجرایی غذا و تغذیه کشور" کرد. نمایندگان بخشها، وزارتخانه ها و سازمانهای مختلف، با هماهنگی "انستیتو تحقیقات تغذیه ای و صنایع غذایی کشور"، فعالانه در این کار شرکت کردند. هدفهای کلی برنامه، عبارتند از:1) ارتقای امنیت غذایی خانوار، 2)بهبود وضع تغذیه مردم، با تاکید خاص بر گروههای آسیب پذیر (زنان و کودکان). برخی از هدفهای ویژه از این قرارند:1) افزایش تولید و بهبود دسترسی به مواد غذایی، 2)کاهش شیوع بدی تغذیه در کودکان،3) کاهش شیوع کم خونی و بیماری ناشی از کمبود ید، 4) بهبود کیفیت بهداشتی مواد غذایی، 5) تقویت نظام اطلاع رسانی غذا و تغذیه. سیاستها و راهبردهای کلی که برای رسیدن به این هدفها انتخاب شده است، عبارتند از: 1)استفاده بهینه از غذای موجود، 2) بهره گیری از نظام مراقبتهای اولیه بهداشتی،3) تقویت همکاری های بین بخشی و درون بخشی، 4) جلب مشارکت مردم، 5) ارتقای آگاهیهای بهداشتی و تغذیه ای مردم. 6) تقویت نظام برنامه ریزی غذا و تغذیه.