مدل تصمیم گیری چند معیاره فازی جهت اولویت بندی استراتژی های رفع موانعانطباق مدیریت دانش در زنجیره تامین (مطالعه موردی : صنعت ساخت وساز)

هدف از ارایه این مقاله بررسی میزان ارجحیت استراتژی های رفع موانع انطباق مدیریت دانش در زنجیره تامین به کمک روش های تصمیم گیری چند معیاره است. برای این منظور تصمیم گیری در شرایط عدم قطعیت مورد بررسی قرار گرفته است. بدین ترتیب که کلیه داده ها به صورت یک عدد فازی مثلثی در نظر گرفته شده است. در روش ارائه شده پس از شناسایی موانع انطباق مدیریت دانش در زنجیره تامین و با مصاحبه های اکتشافی عمیق و یکسان سازی و بومی سازی آن ها در کشور ، وزن شاخص ها با استفاده از روش حداقل مربعات لگاریتمی فازی اصلاح شده محاسبه شده و سپس استراتژی ها با در نظر گرفتن شاخص ها بوسیله روش های تاپسیس فازی، ویکور فازی و میانگین وزنی ساده فازی رتبهبندی گردیدند. سپس با درنظر گرفتن رتبه های بدست آمده از این روش ها به کمک روش های میانگین رتبه ها و کپلند رتبه بندی نهایی استراتژی ها محاسبه گردید. به منظور سنجش کارایی مدل فوق یک مطالعه موردی در صنعت انبوه سازی ساختمان تهران انجام گردید و نتایج حاصل از بکارگیری این روش در شرکت مورد نظر ارایه گردیده است. در پایان نیز پیشنهاداتی جهت تحقیقات آتی ارائه شده است.

Keywords:

موانع انطباق مدیریت دانش در زنجیره تامین , حداقل مربعات لگاریتمی اصلاح شدهفازی , تاپسیس فازی , ویکور فازی , میانگین وزنی ساده فازی , کپلند , میانگین رتبه ها