بهترین نوع نورگیری و مناسب ترین استفاده از
عناصر نورگیر در مکان های عرفانی به منظور جنبه عملکردی و همچنین به عنوان نمادی که به وحدت الهی نزدیک است از موضوعاتی است که در طول دوره های مختلف مورد توجه بوده است، پس از ظهور اسلام نیز این موضوع برای بهره گیری مناسب از
نور روز و ایجاد فضای معنوی در مساجد به عنوان نشانه ای از حضور خداوند مورد توجه و تحقیق قرار گرفت. این پژوهش سعی کرده است تا با شناخت، بررسی و ارزیابی
عناصر نورگیر کارآمدترین آن ها را معرفی کند، به این منظور 5 نمونه از مساجد شهر
اصفهان که از ارزش معماری بین عموم و متخصصین معماری برخوردار بودند برگزیده شده اند و از نظر
عناصر نورگیر و کاربرد هر کدام از آن ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند تا بتوان آن عنصر را معرفی کرد. یافته های این پژوهش نشان می دهد که از بین عناصر روزن، شباک، در و پنجره مشبک، مقرنس، هورنو و روشندان عنصر در و پنجره مشبک بیشترین کاربرد را داشته است و پس از آن به ترتیب عناصر شباک، مقرنس، روزن و هورنو بوده است و روشندان نیز کمترین کاربرد را بین
عناصر نورگیر در مساجد داشته است.